τρισάναρχος

-ον, Μ

(για τον Θεό) ο πράγματι άναρχος, ο μόνος άναρχος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < επιτατ. τρισ- / τρι-* + ἄναρχος «αυτός που δεν έχει αρχηγό, αυτός που δεν έχει αρχίνημα»].